Met een oppervlakte van 100 vierkant kilometer bevindt het park zich voor twee derde in de provincie Soria en de rest in provincie Burgos in het noorden van Spanje. Opgericht in 1985 staat het park voor zowel natuur als landschappelijke schoonheid bekend.

De kracht van de rivier Lobos heeft duizenden jaren de tijd gehad om een ravijn uit het kalksteen te slijten. Doordat kalksteen een zachte steensoort is hebben andere krachten als wind en regen ook voor erosie geleidt, niet alleen boven de grond maar ook vele grotten zijn gevormd. Alles bij elkaar heeft het park een zeer divers landschap van glooiende dalen, scherpe ravijnen maar ook rustige beekjes en bossen.

Zeker de moeite waard is het San Bartolomé klooster, gelegen in een ravijn. Gebouwd in de 13de eeuw werd het onder andere gebruikt door de tempeliers. Het heeft dan ook een Latijns kruis en andere antieke stukken. De architectuur is laat de overgang tussen katholiek en gotisch mooi zien. Vanaf het informatiecentrum beginnen wandelingen, er zijn enkele goed gemarkeerde routes door het park.

Flora en fauna

In de flora is een verloop de zien, zo groeit bij het water riet, lelies en watermunt, op de vlaktes vind je soorten als zwarte den, jeneverbes, tijm en lavendel terwijl hoger in de meer steenachtige plekken meer alpenflora voorkomt met soorten als steenbreek en trosgamander. Er komen otters, wilde zwijnen en reeën voor die zeker in de schemering te zien zijn.

Het park is opgenomen in de vogel richtlijnen mede om zijn roofvogels. Zo zijn er de vale gier, Egyptische gier, steenarend, valk en de oehoe. De oehoe is een van de grootste uilensoorten van de wereld, het grotere vrouwtje kan spanwijdtes van bijna twee meter bereiken.