Aan de kust van Setúbal is ruim vijfduizend hectare in 2000 uitgeroepen tot natuurpark. Het gebied heeft twee lagunes die voor ecologische, ornithologische, botanische en ichtyologische (studie van vissen) waarden van belang zijn.

De duinen in het gebied spelen een belangrijke rol in de bescherming van de meertjes en lagunes. De grootste lagune is de Santo André, verder zijn er meerdere kleinere meertjes te vinden. De mensen die in en om het park leven krijgen hun inkomsten van toerisme maar ook van de paling en harder visserij. In de dennenbossen zult u zien dat meeste bomen een beschadiging hebben en er bakjes onder hangen. Hierin wordt het hars opgevangen die vervolgens weer gebruikt wordt bij het maken van onder andere terpentine. Vroeger werd er rijst verbouwd maar de velden worden nu gebruikt om vee te laten grazen.

Flora en fauna

In het gebieden zijn verspreid over de jaargetijden bijna meer dan 200 vogelsoorten te zien. Rondom de meren zijn soorten als de lepelaar, reuze stern, middelste zaagbek, zwarte ibis en koereiger te zien, ook zijn er veel eenden zoals de witoogeend, krooneend, rosse stekelstaart en kuifeend te zien. Kleine vogels die meer in het riet, struiken of bossen te vinden zijn kunnen bijvoorbeeld de roodborsttapuit, cilgors, graszanger, blauwborst, grauwe gors, Cetti’s zanger, kleine zwartkop, zuidelijk klapekster en paapje zijn. Al deze vogels trekken ook roofvogels aan. Zo zweven de jagende silhouetten van de dwergarend, visarend, bruine kiekendief, blauwe kiekendief, grijze wouw en zwarte wouw boven uw hoofd. Vogels zijn niet de enigen die in het gebied rondvliegen, vlinders als het groot koolwitje, resedawitje, kleine heidevlinder en prachtbeer zijn waargenomen.

Duinen met parasol en zeedennen nemen het grootste oppervlakte voor hun rekening. Dichtbij zee is er een vetplantje met roze en gele bloemen die de vegetatie overheerst, de hottentotvijg. Verder komen er soorten als mattenbies, zeerus, galigaan, gele lis, baardgras, tamarisk, grote egelskop en Perzische klaver.