Tijdens de tijd van de vikingen was de Paviken een baai, die aangesloten was met de Oostzee. Het vormde toendertijd een natuurlijke haven, waar men steigers op had gebouwd. Vanaf de 8ste eeuw werd deze haven voor meer dan 300 jaar gebruikt, totdat de haven te ondiep werd om verder nog te gebruiken. Vandaag de dag is het dan ook niet langer meer een baai, maar is het een meer geworden en staat het alleen nog via een kanaal in contact met de Oostzee.

 

 

Het noorden van het meer wordt bijna helemaal bedekt met riet, biezen en lisdodde. De onderwater vegetatie in dit meer wordt gedomineerd door fijn hoornblad, wat verder is Zweden zeer zeldzaam is. Meer richting het oosten van dit natuurreservaat zijn een aantal oude begraafplaatsen gevonden, die vandaag de dag nog steeds min of meer zichtbaar zijn. Zo zijn er ook in de jaren ’90 een aantal goed bewaarde houten bruggen gevonden die waarschijnlijk rond het jaar 1000 werden gebouwd. 

 

 

Het gebied kent een rijk vogelleven. Het is dan ook een van de meest rijke meren aan vogels. Zo kan men hier vogels zoals de fuut, de knobbelzwaan, de grauwe gans, de krakeend, de slobeend, de zomertaling, de bruine kiekendief, de meerkoet, de blauwe reiger, de roerdomp en kraanvogels aantreffen. Andere fauna soorten die men in dit gebied onder andere kan aantreffen zijn de bruine grootoorvleermuis, de eekhoorn, de haas, de hermelijn, de watervleermuis, de egel, de mopsvleermuis (ook wel de dwarsoorvleermuis genoemd), de bosmuis en de ruige dwergvleermuis.