Nationaal Park Pollino is het grootste beschermde gebied dat recent is gevestigd in Italië. Het in 1993 opgerichte natuurgebied is 192.656 hectare groot en ligt op de grens van Basilicata en Calabrië. Daarnaast strekt dit gebied zich uit van de Tyrrheense zee tot de Ionische zee. Het is een ruig, moeilijk toegankelijk gebied met een rijke flora en fauna.

Het gebied bestaat voornamelijk uit berglandschappen. De bergen representeren de hoogste toppen van de zuidelijke Apennijnen. Zo is de Serra Dolcedorme 2267 meter hoog en bereikt de Pollino een hoogte van 2248 meter. De hoogste toppen van de bergen zijn het grootste gedeelte van het jaar bedekt met sneeuw, van november tot mei. Vanuit deze bergen stroomt helder en koud water naar beneden om zo de valleien van Raganello en Lao te vullen.

Niet alleen de natuur is het bezoeken waard, ook de cultuur in dit gebied is interessant. Er is veel interessants te ontdekken op historisch en antropologisch gebied.

Ondoordringbare schoonheid

De hellingen van de bergen worden bedekt door ondoordringbare bossen met beuken, kastanjebomen, turkse eiken. In de hoogste gebieden leeft een populatie die de laatste ijstijd heeft overleefd. Zo ook de zeldzame pinus leucodermis, het symbool van het park.

Daarnaast zijn er mildere landschappen, waar zich vele open plekken bevinden. Hier is de natuur rijk aan fruit, bloemensoorten en aromatische kruiden. De bijzondere soorten die op deze plekken groeien zijn een prachtig gezicht, zo kunt u zelfs wilde perenbomen ontdekken. Violen, papavers, orchideeën en pioenrozen zijn een schoonheid op zich.

Bedreigde diersoorten

Het grote territorium biedt onderdak aan bedreigde fauna. Steenarenden cirkelen boven de bergkammen in de lucht. De gebieden met beuken, kastanje bossen en eikenbossen zijn een habitat voor soorten als de steenarend, de ree en de Apennijnse wolf. Ook de zwarte specht, de slechtvalk en de oehoe zijn bijzondere diersoorten die u elders niet snel tegen komt.