Toen het WWF in 1963 de handen ineensloot met de overheid en een deel van het gebied werd aangekocht om het te beschermen. In 1994 is het door UNESCO uitgeroepen tot wereld erfgoed vanwege de flora en fauna. Ook is het erkend als een “wetland” van internationaal belang. 

 

Het gebied ligt onder constante dreiging van ontwatering van de aardbeikwekerijen die 95 % van de Spaanse aardbeien produceren. Er zijn nog veel meer factoren die het gebied bedreigen maar door vele internationale verdragen is er hoop. Als testgebied voor verscheidene beschermings maatregelen en leefgebied van zeldzame soorten is het ook wetenschappelijk bekend geworden. 

 

Lynxen

 

Door het grote oppervlakte van het park heeft het gebied vele habitat types waardoor een groot aantal soorten er voorkomt. De pardellynx, ook wel bekend als Iberische of Spaanse lynx is een van de zeldzaamste katachtige waarvan de grootste populatie in dit park voorkomt. Er zitten ook dassen, egyptische ichneumon (mangoest), reeën en zwijnen. Ook heeft er in de 19de en 20ste eeuw een kudde wilde dromedarissen geleefd maar in 1950 waren er nog acht individuen die door stropers werden bejaagd.

 

Spaanse keizerarend

 

De zeldzame Spaanse keizerarend is een van de 360 soorten vogels die in het gebied voorkomen.  De rode wouw, zwarte gier, witkopeend, marmereend en kleine torenvalk zijn ook in het gebied te vinden. Het meest opvallend zijn echter ruim half miljoen trekvogels die het gebied aandoen, voornamelijk de moerassen zijn druk bezet door soorten als de flamingo, zwarte ibis en kluten. 

Door de diversiteit aan habitats  zijn er ook veel amfibieën (10) en reptielen (19) als de gestipte kikker, Iberische knoflookpad, west-iberische schijftongkikker en moorse wormhagedis.