De Adula berg, Rheinwaldhorn, met en hoogte van 3402 meter heft het park haar naam gegeven, en is de hoogste berg van de Adula Alpen. Als grootste aaneengesloten natuurgebied zonder grote menselijke invloeden zal het in 2015 tot nationaal park verheven worden.

Een gebied met kale ruige toppen, diepe valleien met dichte bossen, heldere groene weilanden, frisse blauwe riviertjes en idyllische dorpjes. Op de hogere pieken liggen sneeuwvelden en gletsjers. Doordat het gebied een groot hoogteverschil heeft loopt het klimaat van mild mediterraan tot alpine omstandigheden. Dit verloop heeft er ook voor gezorgd dat er een heel gradiënt aan habitats is wat de biodiversiteit van het gebied ten goede komt. Ook heeft de traditionele alpine landbouw de biodiversiteit bevorderd. De weides zouden natuurlijker wijs bedekt zijn met bossen, maar deze worden opengehouden wat weer een nieuw habitat creëert. De bossen waren vroeger de grootste inkomstenbron en waren voor grote delen geëxploiteerd. Toen men zag wat voor rol bossen in de waterhuishouding, bescherming tegen lawines en puinval en de biodiversiteit werd er anders mee omgegaan. Nu is het gebied hersteld, en de bossen worden op een meer duurzame manier gebruikt.

Flora en fauna

De bossen bedekken bijna de helft van het gebied en zijn te vinden van de vallei bodem tot hoog op de berg waar het tot de boomgrens groeit. Waar hoger in de bergen het bos voornamelijk uit sparren bestaat zijn in de valleien ook loofbossen met bijvoorbeeld kastanjes te vinden.

Het gebied heeft enkele zeldzame planten als de zuid alpine tulp en de wantsenorchis die zeer gevoelig zijn voor veranderingen in maaibeleid en bemesting. Andere zeldzame planten zijn de kastanjebruine rus en een mossoort, Pertusaria oculata. Er komen in het gebied ook enkele bijzonder beesten voor als de vuursalamander, oostelijk smaragdhagedis, Apollo vlinder, Alpine grootoorvleermuis en paapje. Het gebied heeft ook veel migrerende vogels zoals de wouwen.