In 1996 uitgeroepen natuurpark met een oppervlakte van 377 km2, gelegen in de provincie Asturias in het noorden van Spanje. In 2001 is het uitgeroepen tot biosfeer reservaat, niet alleen voor de natuur maar ook om de traditionele vorm van veeteelt te beschermen.

Nu nog een veel voorkomende vorm van veeteelt in Europa, het maar langzaam verdwijnt het. Het verplaatsen van het vee naar de hoger gelegen zomerweides in het voorjaar en in het najaar weer dichtbij het dorp. Van kale rotspieken, naar zomerweides iets lager en weer verder naar beneden komen uitgestrekte bossen voor. Deze bossen hebben niet veel menselijke invloeden gehad wat veel soorten positief beïnvloed zoals de Cantabrische auerhoen en een slakkensoort. Er zijn drie natuurmonumenten in het gebied, een oude mijnweg, de Deboyu grot en de El Tabayón del Mongayu waterval. De grot is helaas niet te bezoeken doordat het door de ingekorven vleermuis ( ook wel wimpervleermuis) bewoond wordt, een beschermde soort.

Flora en fauna

Dit ruige gebied is grotendeels bebost met beuken en eiken met hulst, taxus en varens. Hoger in de bergen komen heide, bosbessen en narcissen voor. Door menselijk invloeden waren de twee populaties Cantabrische beren gescheiden maar er is genetisch bewijs gevonden dat er toch interactie is tussen de twee populaties. Er zijn ook wolven, otters, gemzen, wilde zwijnen en reeën te vinden.

De geelgevlekte wormslak komt nog maar in weinig gebieden voor en zijn leefomgeving word bedreigd aangezien het alleen maar in onverstoorde zure bossen. Hij leeft voornamelijk van mos, korstmos, levermos, en paddenstoelen.

Hoog in de bergen is het domein van de roofvogels als de steenarend, aasgier, valk en havik. In het bos is de middelste bonte specht te vinden maar langs het water vindt u soorten als de ijsvogel en de oeverzwaluw. Tegen de schemering komen de vleermuizen naar buiten, wordt het wild actief en beginnen de uilen aan hun jacht.