Het een na grootste natuurpark in Baskenland, met een oppervlakte van 160 km2. Pas in 2006 uitgeroepen tot natuurpark ligt het tussen twee historische gebieden in, de Gipuzkoa en Araba. De Aitxuri (1551 meter) en de Aizkorri (1544 meter) zijn de hoogste toppen van het gebied.

Het Aizkorri-Aratz gebergte is ook de scheiding van Cantabrich en Mediterane waterloop. Naast enkele rivieren die richting Noordzee stromen en anderen die naar het zuiden stromen heeft het gebied nog veel meer bijzonderheden. Zo zijn er hoogte verschillen van ruim 1000 meter, van hoge kalksteen pieken tot diepe afgesloten dalen. Waar het westelijk deel van het park voornamelijk uit kalksteen bestaat komen in het oosten hardere gesteentes voor zoals graniet.

Mensen komen al eeuwen in en door het gebied, in een van de vele grotten is een oventje gevonden om in de Bronzen tijd ijzer te kunnen smelten. Ook lopen er oude wegen doorheen zoals de restanten van een Romeinse weg en de Sint Adriaans weg uit de middeleeuwen.

Flora en fauna

Kalk en zuurminnende beukenbossen zijn onveranderd en bedekken bijna de helft van het park. Weides en graslanden voor koeien en schapen bestrijken ook grote delen van het park. Deze open gebieden geven roofvogels en aaseters als de aasgier ruimte om te zoeken naar voedsel. Doordat het park vrij recent is ontstaan komen er nog reglementen voor veehouderij en andere agrarische activiteiten, om het park te beschermen.

In het CAPV (autonome regio van Baskenland) zijn vele groepen dieren die bedreigt worden, of alleen nog in oude bossen voorkomen. Het betreft groepen als vleermuizen, spechten, roofvogels, microzoogdieren en bos carnivoren. Mede door de uitgestrekte bossen is dit gebied een belangrijke plek voor het behoud van zwarte spechten, rode wouw, boommarter, sneeuw woelmuis, grote hoefijzervleermuis, Iberische kikker, Alpen salamander en de juchtleer kever. De aasgier leeft voornamelijk in de hoger gelegen bergen maar heeft ook baat bij dit natuur park. Ook de slechtvalk, dwergarend en torenvalk komen voor.