Gelegen in west Brabant met een oppervlakte van 539 hectare zijn de Dintelse gorzen onder beheer van Natuurmonumenten. Tot 1987 stond het nog onder invloed van de getijden maar de sluiting van de Philipsdam kwam het gebied in de overgang van zout naar zoet. De kreken die erdoor stromen zorgen samen met regenaval voor de afvoering van het zout. Omdat het gebied nog in de overgangsfase zit kan men zoet en zilte soorten vinden. Om het open karakter van het gebied te behouden zijn er Schotse Hooglanders en Shetland pony’s ingezet.

Het is een zeer mooi wandelgebied waar u ineens de rossige woest uitziende Hooglander op uw pad kan treffen. Na een mooie foto is rustig eromheen lopen is de beste oplossing. Laarzen zijn zeker in de wintermaanden een aanrader. Honden zijn niet toegestaan in het gebied, dit heeft met broedvogels te maken, maar ook doordat het gebied een vossenpopulatie heeft die wellicht hondsdolheid kunnen hebben.


Flora en fauna

Doordat het gebied langzamerhand minder zout begint te worden door de kreken is het mogelijk om de gradiënt van zout terug te zien in de vegetatie. Als het zeer zout is zullen er soorten als zeekraal en zeeaster te vinden zijn, daarna komen soorten als bitterling en zilte zegge. En als het zout verdwenen is zult u wilgen bossen en duinriet treffen. Als u in het voorjaar de op de juiste tijd er bent treft u duizenden bloeiende orchideeën in vele kleuren.

In mei zult u de eerste ganzenkuikens zien die de kreken uit proberen, soorten als de rotgans en grauwe gans. In de vochtige moerassige gebieden zijn lepelaars, zilverreigers en steltlopers te vinden. Er zijn drie soorten kiekendieven te vinden waaronder de blauwe en de grauwe, maar ook een jagende buizerd is mogelijk. Op de open stukken kunt u graspiepers zien maar ook de veldleeuwerik die langzaam omhoog stijgt. Er is een vogelhut in het gebied om even rustig alles goed te kunnen bekijken.