In het westen van Terschelling ligt een duinmeertje met twee eilandjes, de Doodemanskisten. Waar de naam Doodemanskisten vandaan komt is nog niet helemaal duidelijk. Er wordt gedacht dat het een begraafplaats was voor schipbreukelingen. Ook wordt gedacht dat het vroeger een inham was waar quarantaine plaatsvond, de doden konden door besmettinggevaar niet op de gewone begraafplaats begraven worden en zouden op deze locatie zijn begraven. De precieze geschiedenis is niet bekend maar verhalen zijn er voldoende.

De variatie in vegetatie is langzaam afgenomen door de verrijking van het gebied als gevolg van recreatie en uitwerpselen van de vele vogels. Staatsbosbeheer is begonnen met een herstelproject voor het meer. 100 jaar geleden was het een meertje in een open duingebied maar in de loop van de tijd zijn er bossen ontstaan rond het meer en zijn bomen gaan groeien op de eilandjes. In 2013 is men begonnen met het kappen van bomen om het open karakter weer terug te krijgen. Er blijven nog enkele mooie dennen staan en sommige stukjes bos zullen ook gehandhaafd blijven. Het meertje wordt uitgebaggerd, de oevers minder steil en er wordt een rietfilter geplaatst. Er komt ook een sluisje in om het waterpeil beter te kennen reguleren.

Flora en fauna

Door de herstelwerkzaamheden moet de waterkwaliteit ook verbeteren wat aquatische flora en fauna ten goede komt. Er zijn nu vooral vogels te vinden in het gebied, als het meertje in de winter dichtvriest en er geschaatst wordt trekken de vogels naar een andere locatie. Er zijn geen bijzondere soorten waargenomen maar er blijft genoeg over om te bekijken. De kenmerkende roep van de koekoek komt boven het gezang van de matkop en de putter uit. In en rond het water zijn wintertalingen, oeverlopers, en diverse eendensoorten te zien. Ook is het bont zandoogje rond het meer te vinden.