Het natuurreservaat bestaat in de hogere gedeeltes uit naaldbossen en moerassen en in de lager gelegen gebieden uit sparren en loofbomen. De meeste bomen in dit park verkeren in de staat van een ‘natuurlijk bos’, wat vandaag hoge beheerswaarden heeft. Het doel van dit natuurreservaat is het beheren en behouden van een groot aaneengesloten bosgebied, waar men natuurlijke bossen kan vinden. In het reservaat kunnen de flora en de fauna zich vrij ontwikkelen en worden niet geremd door bepaalde beheersmaatregelen. Daarnaast wordt bijvoorbeeld ook het graasgebied in stand gehouden door hier speciale beheersmaatregelen te nemen. 

 

 

Mede door de slechte bereikbaarheid van het reservaat, heeft er geen grootschalige bosbouw in het gebied plaatsgevonden in het verleden. Dit zorgde ervoor dat er een unieke biodiversiteit kon ontstaan, wat vandaag de dag resulteert in een lijst van ongeveer 300 flora en fauna soorten die op de rode lijst staan, en dus bedreigd worden met uitsterven. Zo heeft de auerhoen een permanente populatie in het natuurreservaat, en omdat het gebied waar zij in leven is niet volledig optimaal, is het van belang dat dit gebied goed wordt behouden en mogelijk wordt uitgebreid, zodat de auerhoen niet uit het gebied verdwijnt. Vanuit het noorden stroomt water van het meer Orlången het reservaat in, wat ervoor zorgt dat lokaal een aantal verschillende soorten vleermuizen zich hebben gevestigt. 

 

 

In het gebied zijn ook twee oude mijnen te vinden, die vandaag de dag gevult zijn met water. Deze mijnen zijn nu zeer belangrijk om te behouden, omdat de niet veel voorkomende kamsalander (ook wel grote watersalamander genoemd) zich hier heeft gevestigd. Andere fauna soorten die men in het gebied kan vinden zijn de otter, de dwergspitsmuis, de rosse woelmuis, de grootoorvleermuis, de bruine rat, de bosspitsmuis, de hermelijn, de eland, hazen, bevers, dassen, reeën, damherten en de wezel.