Ook al is Tablas de Daimiel met 20 km2 de kleinste van de Spaanse nationale parken is het niet onbelangrijk. Het behoort tot internationaal wetland, valt onder speciale vogelbescherming en is onderdeel van het biosfeer reservaat ‘Mancha Húmeda’. Gelegen in zuidelijk centraal Spanje is het opgericht in 1973.

Als enige overgebleven moerasgebied in de anders droge regio is het een belangrijke plaats voor vele trekvogels. In dit gebied is ook al eeuwenlang jacht naar watervogels. Het gebied loopt een keer per jaar onder door de overloop van de rivier die gevoed wordt door regenwater. In het gebied is veel veen te vinden wat ook veel water nodig heeft. Door de uitbreiding van de landbouw is het gebied in gevaar gekomen. Er was niet genoeg water om dezelfde waterstanden te behouden waarbij het opgedroogde veen soms begon te branden. Deze veenbranden kunnen weken doorsmeulen.

De Spaanse overheid, die een boete van de EU riskeert, is al jaren bezig om het gebied te beschermen en te zorgen dat er voldoende watertoevoer is. Er wordt niet alleen naar het waterbeleid van landbouw gekeken maar ook andere inkomsten voor de lokale bevolking, ecotoerisme en alternatieve energiebronnen als zonne-energie. De hevige regenval in 2010 heeft een positief effect gehad op het gebied en is wellicht het begin van herstel.

Flora en Fauna

Witkopeend, koereiger, purperreigers, geoorde fuut en witkopeend zijn enkele soorten die afkomen op deze oase. Naast de grote getallen aan watervogels zijn er ook de gekraagde roodstaart, graszanger, grauwe gors, bonte en grauwe vliegenvanger, Iberische tjiftjaf en de Iberische groene specht te vinden.

Veel families waren afhankelijk van de opbrengsten van de zoetwater kreeften, toen deze schaars werden is de snoek geïntroduceerd wat ervoor zorgde dat de lokale vissen als de barbeel, kopvoorn en karper zeldzaam werden. Het water trekt ook reptielen en amfibieën aan zoals boomkikker, meerkikker, pad, vuursalamander, ringslang en adderringslang, beide niet giftig.