Het natuurgebied Tiveden heeft sinds 1983 de status van Nationaal Park. Dit Nationale Park vormt een natuurterrein, van ongeveer 1350 hectare. Het Nationale Park ligt tussen de meren Vänern en Vättern in de provincie Västergötland. Het park is een gebied met een groot naalbos, diepe kloven, een verzameling van grote keien en een echt gevoel van wildernis. Het bos in het park ontwikkeld zich naar oorspronkelijke staat, doordat het de laatste decennia heeft kunnen groeien en wordt niet meer gebruikt voor grootschalige bosbouw. Dergelijke grote oppervlakten met oerbos zijn zeldzaam in het zuiden van Zweden.

Het nationale park bestaat voornamelijk uit naaldbossen, meren en rotsen. Het nationale park is nooit bewoond geweest, maar er zijn wel overblijfselen te vinden die erop wijzen dat er wel menselijke activiteiten in het park zijn geweest, zoals bijvoorbeeld de overblijfselen van offerplaatsen. In het park vind je verschillende mooie meren en rotsblokken die wel een hoogte van meer dan 10 meter kunnen hebben en zijn aangevoerd vanuit de ijstijd. Het park zelf bevindt zich in het meest ontoegankelijke gedeelte van het bos, in het deel genaamd ‘Trolltiven’. In het park zijn ook resten te vinden van het maken van houtskool en houtkap. In een aantal meren in het park zijn vissen losgelaten. Ook zijn er meerdere grotten in het park te vinden, de meest bekende grot is de Stenkälla, wat een oude offerplaats is uit heidense tijden.

Populatie auerhoenders

Het Nationale Park kent een schaarse fauna, maar in het park is wel een populatie van auerhoenders te vinden. Andere soorten die in het park zijn waargenomen zijn de grote bonte specht, de ruigpootuil, de kuifmees, de matkop, de grauwe vliegenvanger en de boompieper. In het park zijn maar weinig elanden en reeën te vinden. Wel zijn er eekhoorns, vossen, dassen, en marters te vinden.

Arme flora

Door de dunne toplaag van aarde op de rotsachtige bodem is de flora in het park vrij arm. Soorten die men wel in het gebied kan vinden zijn het vrouwenschoentje, het rood peperboompje en de pronkerwt. Ook groeit er in het park de zeldzame rode variant van de witte waterlelie, de rode waterlelie. In het moeras kan men veelal de dwergberk aantreffen, wat een kenmerkende soort is voor noord-Zweden. op de arme ondergrond kunnen alleen langzaam groeiende dennen overleven en op sommige plaatsen kan men alleen rendiermos vinden. Op plaatsen in het park waar men een voedzame bodem kan vinden zijn veel bessendragende planten te vinden en op plaatsen waar de bodemlaag nog dikker is zijn er sparren te vinden.