In 1979 is het bijna 400 km2 grootte park uitgroepen tot natuurpark. Sterk geërodeerde bergen, met de sporen van een enkele zware regenbui zichtbaar. Twee gebergtes maken deel uit van het park, het Aire en het Candeeiros gebergte.

In de buurt van Chainça liggen eeuwenoude stenen muurtjes. De losse stenen die gevonden zijn in de velden zijn opgestapeld, en meeste liggen er nog in goede staat bij. Er zijn ook zeer oude olijfboomgaarden, gemengd met jongere. Zeker in de zomer, als het in de ochtend nog wat koeler is loopt u in de schaduw van oude eiken tussen stenen muurtjes door. Als u verder loopt door de graslanden komt u bij de kalkstenen bergen.

De kalksteen bergen zijn droog en een van de best gevormde uit Portugal. Deze steensoort is zachter dan andere en heeft een lichtere kleur. De combinatie van water en zachtere steen heeft een heel grottenstelsel gecreëerd. Het bekendste van deze grotten zijn de Grutas de Mira de Aire. Er zijn enkele wandelroutes door het park die de cultuurhistorie zeer mooi met de natuur combineren.

Flora en fauna

Het gebied is een belangrijk broedgebied voor de alpenkraai. De populatie neemt de laatste jaren echter af. De vogels bouwen hun nesten in geulen waar het microklimaat zeer geschikt is voor de incubatie en goed beschermd tegen indringers behalve de mens.

Olijven zijn de meest voorkomende boomsoort in het park maar ook struikgewassen, graslanden en eiken komen voor. Sommige van de grotere hellingen zijn door erosie kaalgebleven. In de zeer droge stukken zijn maar enkele planten die deze harde omstandigheden aan kunnen. Er zijn 25 soorten orchidee in het park maar ook peper, narcissen en rozemarijn. Vroeger was het areaal eikenbos veel groter maar dat is in de loop der tijd afgenomen. Veel door de mens maar ook door de bosbranden die regelmatig voorkomen. Er zijn veel soorten die aangepast zijn aan deze branden.