Zowel bij de creatie van het park als het goedkeuren van het beheersplan leverde veel opspraak bij de lokale bewoners. Met het grootste gedeelte van het park als privé eigendommen was het moeilijk om een park op te richten. Lokale bewoners waren bang om hun vrijheid te verliezen, niet meer met hun land en de bossen erop te kunnen doen wat hun goed leek. Uiteindelijk is in 2006 het beheersplan goedgekeurd. Ook al wonen er duizenden mensen in het gebied is het door het grote oppervlakte (476 km2) niet een zeer ernstige bedreiging. Een grotere bedreiging komt van de mijnbouw die nog in het gebied plaatsvindt.

 

Ook dit park is meegenomen in de onderhandelingen voor een groot Cantabrisch biosfeer reservaat wat soorten als de beer ten goede zal komen. De mensen die er leven zorgen ervoor dat hun activiteiten zo min mogelijk schade aanbrengt, een watermolen, bijenkasten en de seizoens verplaatsing van vee, hoger in de zomer en weer terug in de winter. 

 

Flora en fauna

 

Ondanks dat er vele bossen zijn in het gebied springen er twee uit zowel door het formaat als de uitstekende staat waarin ze verkeren, de beukenbossen bij Monte de Hermo en de eikenbossen bij Munielos. Deze zijn verre stadia van ontwikkeling, de natuur heeft hier ongeremd zich kunnen vormen. Verder komen de ruwe berk, brem, Pyrenese eik en heide voor. 

 

De kenmerkende fauna voor deze regio komen ook in dit park voor, de bruine beer en de auerhoen, Verder komen ook wolven, boommarter, genet, vossen en chamois. De middelste bonte specht komen in de bossen ook soorten voor als de houtsnip, vinken, mezen en valk. Voor grond broedende vogels is het moeilijk om populaties in stand te houden, niet allen worden de eieren door wezels en marters gegeten ook honden zorgen voor lege nesten.